Vrijdag 10 januari 2020

Vandaag willen we misschien een Jeep-safari gaan doen op de Merapi maar wel ná de lunch. Maar dan begint het te regenen en dat doet het verder de hele dag. Dus veel Rummicub en op de tablet. Morgen naar tante Boen.

Zaterdag 11 januari 2020

Vandaag de reden dat we op vakantie zijn in Indonesië … tante Boen wordt 100 jaar. Onze goede vriendin mama-Kris heeft al wat contact gehad en er zijn tussen de 200 en 250 mensen uitgenodigd. Ze woont wel ruim maar dat zijn best veel genodigden. Vol goede moed gaan we op weg. Het is zo'n 2 uur rijden en we vertrekken ruim op tijd. Ook nemen we de batik-kleding mee die we gekocht hebben in Jokyakarta want we willen wel netjes gezien worden.

We zijn zo een 20 minuutjes onderweg als plotseling Matis overgeeft. Hij heeft 's morgens niet bijzonder veel gegeten dus geen idee waar dit door komt. Gelukkig hebben we reservekleding meegenomen. Nog geen 10 minuten later gebeurd het nog een keer en zodra we hem weer in de auto hebben valt hij weg.(achteraf gewoon vermoeidheid) Er ontstaat een klein beetje paniek maar gelukkig is er een ziekenhuis in de buurt en nog geen 10 minuten later staan we in de hal. Als Indo-jongetje wordt ie gelijk geholpen en 20 minuten staan we 3 medicijnen rijker weer buiten. Het eerste medicijn wordt ter plekke gegeven, tegen het overgeven. De eerder spanning is verdwenen en het wordt weer gezellig in de auto.

Voor we naar tante Boen in Bandugan gaan stoppen we nog even bij een goudsmid in Ambarawa. Hier hebben we 15 jaar geleden onze trouwringen gekocht en Atini wil heel graag een gouden ketting in dezelfde gele goudkleur. De verkoopster kent mama-Kris heel erg goed van de tijd dat mama-Kris in Bandugan werkte dus het wordt nog gezellig ook.

Een gouden ketting rijker gaan we de berg op richting Bandugan, veel herinneringen voor zowel mama-Kris als Atini. We komen aan bij het huis van tante Boen en door het ongeplande bezoek aan het ziekenhuis komen we midden in de feestelijkheden aan. Via de zijdeur komen we in huis en kleden we ons om in de batik-kleding. Het voordeel van later binnen komen: er staat geen lange rij handjes te schudden en we begroeten tante Boen bijna direct. Uiteraard feliciteren we haar en lopen naar de afdeling catering in de zeer, zeer grote tuin.... ruimte genoeg voor 200 man. We hebben alleen wat ontbijt gehad dus iets eten willen we wel. We houden wel Matis in de gaten en proberen hem te overtuigen om in ieder geval iets van "nasi-putih" te eten. ( witte rijst ) Moeilijk … maar dan ontdekken we saté met "lontong" ( kleefrijst in bananenblad gestoomd ) Aangezien Diyan zo een beetje alles probeert wat ie ziet in Indonesië wil hij dat ook wel. Jummie, dat is lekker … "Matis moet je ook proberen" en een stukje lontong verdwijnt in de mond van Matis en nog eentje. Dit gaat wel goed komen en een aantal gerechten later , inclusief ijs klaargemaakt uit kokosmelk , gaat het beduidend beter met hem.

We nemen afscheid en in verband met weekenddrukte besluit onze chauffeur een andere route te nemen en even later bevinden we ons op wegen die ons doen denken aan de bergweggetjes in Frankrijk. We rijden vrij hoog, boven de wolken zelfs en het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. Vanaf de achterbank klinkt het steeds "ik vind het wel avontuurlijk" en "we gaan nog hoger" Het 1e medicijn heeft zijn uitwerking niet gemist , net als het 2e , en Matis praat honderuit. Gelukkig.

We komen aan bij Villa Tanen. Dineren eerst en pakken de koffers in. Morgenochtend gaat de wekker om 5.00. Worden we om 5.30 opgehaald en vliegen we om 8.25 terug naar Bali voor onze laatste 6 dagen.