smit-kids-indonesie.reismee.nl

Jokyakarta, 6 & 7 januari 2020

Maandag 6 januari 2020

We zijn in Villa Tanen vlakbij de Merapi. Allemaal hebben we een redelijke nachtrust gehad en vandaag gaan we weinig doen. Beetje zwemmen en de zeer grote tuin verkennen op jacht naar vlinders en vogels. De tuin is zeer rijk aan meerdere verschillende vlinders. We lunchen op zijn Indonesisch met rijst. 's Middags maken we een korte wandeling naar "Landmarks of the world". Dit is een ruim opgezet park voor de Indonesiërs met diverse monumenten uit de wereld zoals de Eifeltoren en de Big Ben. De toegangsprijs is nog geen € 10,= voor ons 6jes.( 20.000 rp per persoon ) In het park is waarschijnlijk een complete middelbare school aanwezig; overal loopt jeugd rond. Een groep stoere jongens komen op Edward af met de vraag of ze met hem op de foto mogen. Natuurlijk vind hij dat geen probleem en een groep van zo'n 20 jongens gaan samen met hem op de foto. Tja en als je daar aan begint dan willen de meiden dat ook.... Her en der worden er zo foto's gemaakt, hij heeft nog nooit zoveel vrouwelijke aandacht gehad. In het park is ook een kinderzwembad aanwezig waar Diyan en Matis met veel plezier gebruik van maken. 's Avonds krijgen we in de villa een heerlijke rijsttafel en gaan op tijd naar bed ivm de autorit van morgen.

Dinsdag 7 januari 2020

We ontbijten om 6 uur zodat we om 7 uur in de auto kunnen zitten om de geboorteplaats van Atini te bezoeken. Dit ligt op zo'n 150 km van de villa met een reistijd van een uurtje of 4 …. Onze chauffeur kent in ieder geval de doorgaande wegen op Java dus het eerste deel wordt makkelijk afgelegd maar de gemiddelde snelheid komt niet boven de 40 km per uur. Op de tolweg halen we de 100 wel maar op de normale doorgaande wegen is het maximaal 60 en veel, zeer veel verkeerslichten en verkeer. In Purwodadi houden we een korte toiletstop.

Met behulp van google-maps rijden we naar de desa van Atini, Leyangan. 15 jaar geleden reden we over zandwegen, nu ligt er overal beton al blijft het wel voorzichtig rijden. In de desa zetten we de auto aan de kant en lopen Atini en mama-Kris naar het ouderlijk huis. Even later komen ze teruglopen en gaat mama-Kris informeren bij een mevrouw die bij een huisje staat. Het ouderlijk huis is namelijk afgesloten , geen ouders van Atini. Dan krijgt ze de bevestiging van haar eigen gevoel dat ze al heel lang heeft : haar ouders zijn in 2011 overleden, het geboortejaar van Diyan. Ook zijn er nog 2 broers overleden waarvan haar jongste en paar maanden geleden. Dus alleen Atini en nog een broer, Mulyadi zijn in leven. Deze broer woont ergens in Semarang maar het gaat teveel tijd kosten om die op te gaan zoeken. Misschien bij een volgende reis.... De opluchting is zichtbaar bij Atini, het verdriet alsnog bij Edward... en ook bij Matis. Meer dorpsgenoten komen aangelopen en Atini en mama-Kris schudden handjes; ze worden beide herkend van 15 jaar geleden. De ouders en broers zijn gezamenlijk begraven vlakbij Semarang maar ook dit bezoek wordt vandaag niet gedaan.

We nemen afscheid en rijden terug naar de villa. Onderweg doen we weer een korte stop bij een soort van restaurant met zeer schone toiletten …. niet dus. Wel lekkere kroepoek, tempeh en tahu. Daarna vervolgen we onze weg en zijn rond 16.30 terug bij de villa. We hebben weer een heerlijk diner en gaan op tijd naar bed ….. het was een lange dag maar toch blij dat we gegaan zijn. Morgen een nieuwe dag.

Reacties

Reacties

Sukariyah

Goedemorgen schatjes, het is hier bij ons nu 8:25 uur . . . ik krijg nu ook heimwee naar Indonesië na het lezen van jullie dagboek en zit met een betraande gezicht te lezen. Ik ben ook zo'n emotionele muts . . .

Ik kan me het wel voorstellen dat het voor Atini een opluchting is . . .

Schatjes, geniet nog lekker . . . dan kan ik ook meegenieten via jullie verhalen en foto's ;-)

Kusjes en knuffels uit een regenachtige Veenendaal!

George

Lieve Edward en Atini,

Bij het lezen van jullie verhaal over het bezoek aan het ouderlijk huis van Atini, houd ik het niet droog. Goed dat jullie gegaan zijn, tegelijkertijd het verlies van Atini’s ouders en broers. Sterkte gewenst.

mama

Lieverds.Ik lees net jullie bericht,wat vervelend voor jullie dat de ouders er niet meer zijn ik had het jullie zo gegund dat ze de kids zouden zien maar helaas.Genieten jullie maar lekker van al het moois nog daar.dikke knuffels van ons.

Martine

Hoi Lieve Buurtjes,
Een heel bijzonder mooi en verdrietig verhaal.
Intens om dit met elkaar mee te maken en te beleven.
Meer woorden zijn er niet voor.

Lenie en Kees

We kunnen ons best voorstellen het verdrietig is er zo achter te komen, dat je ouders en twee broers niet meer leven. En toch goed dat jullie ernaar op zoek zijn geweest!

Carola

Zit je prachtige verhaal te lezen met de tranen in mijn ogen. Ergens hoopte ik nog dat de ouders van Atini nog zouden leven. Is Atini er niet helemaal ondersteboven van?
Veel sterkte in ieder geval!
Hele fijne reis verder!! ?

Pa van Keulen

Ja, een aangrijpend bericht. Gebeurd is waar jullie rekening mee hielden. Maar dat ook Tamsi en Misranto en niet meer zijn, dat is wel heel erg. Dat van dat hele gezin er nog alleen maar één broer over is.
Al kan ik ook wel begrijpen dat het beter is om de waarheid te kennen dan in onzekerheid te verkeren.
Ik lees dan ook dat jullie wel blij waren om er geweest te zijn.
Maar welke moeder zou niet graag haar kinderen willen laten zien aan haar eigen moeder...

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!