Terugreis 17 januari 2020

Had het vorige verhaal eigenlijk al een beetje afgesloten maar toch nog wat aanvulling erbij. Om 15.00 stappen we in de taxi van het resort om naar het vliegveld te gaan. Deze reis verloopt voorspoedig en we komen aan op de luchthaven. We passeren de beveiliging en lopen naar de incheckdesk …. welke eigenlijk ? We lopen een rondje maar vinden geen Singapore Airlines. Op een bepaalde plaats staan er wat borden verstopt van Singapore Airlines en er loopt een dame rond. Ik vraag haar hoe laat we kunnen inchecken.... om 17.00 gaat het pas open. Daar staan we dan , ná de beveiliging maar zonder boardingpass … dus meer dan een uur wachten. Weer wat geleerd voor een latere reis. Wij staan braaf te kijken terwijl het vóór de balie steeds drukker wordt. We besluiten ook maar in de rij te gaan staan. Mijn oog valt op het bord "online-checkin". Gisteravond heb ik via mijn laptop én internet ons al ingecheckt maar alleen geen boardingpassen kunnen printen. Ach , laat ik het eens vragen aan één van de dames die net komen aanlopen. En dus mogen we uiteindelijk de hele rij overslaan en staan we bijna vooraan. Dat hebben we dus weer gewonnen in tijd.

We geven onze koffers af, welke gelijk door worden gestuurd naar Amsterdam en krijgen onze boardingpassen. De boardingpass word gescant en we komen bij de beveiliging gevolgd door de paspoortcontrole. Eindelijk tijd om wat te drinken. We moeten aan boord bij gate 4 dus lopen we tijdig die kant op. Halverwege horen we dat de gate is veranderd in nummer 8 dus nog een heeeeeel stuk doorlopen. Ruim op tijd zijn we bij de gate, Diyan en Edward slikken hun Primatour en we sluiten aan om aan boord te gaan.

We gaan met een nieuwe Boeing 787 van Singapore Airlines en zitten deze keer in het midden, 3 om 3 achter elkaar. Het aan boord gaan begon al 10 minuten later en we vertrekken zodoende ook 10 minuten later. Op Singapore-vliegveld hebben we maar 60 minuten om over te stappen … nu nog maar 50. De vlucht zelf verloopt vlekkeloos maar vlak voor de landing kom ik erachter dat we aankomen op terminal 2 en dat we vertrekken van terminal 3. Tussen deze terminals rijd wel een treintje maar als we doorlopen zijn we toch zeker 15 tot 20 minuten onderweg. Als het meezit houden we 30 minuten over maar dat doet het dus niet. Met de nodige plas-en rookpauze houden we uiteindelijk 15 minuutjes over. En dus komen we laatste aan boord. Onze plaatsen zijn gelukkig wel vrij, handbagage opbergen en zitten. De komende 14 uur mogen we doorbrengen in de Airbus A350 maar wel weer gezellig bij elkaar. Het is dus de nachtvlucht en ná het eten gaan de lichten in dimstand. Mensen kijken filmpjes of proberen te slapen. Matis is ook vrij snel onder zeil terwijl Diyan filmpjes kijkt en spelletjes speelt maar uiteindelijk ook in slaap valt. Atini slaapt ook wat maar Edward komt niet verder dan dutten. De vlucht gaat zonder problemen en om 6.30 komen we aan op Schiphol. Met onze vrienden drinken we nog wat en stappen om 8.00 in de bestelde taxi. Het zit er nu echt op.

Conclusie:

Het was een geweldige vakantie, Diyan heeft zijn Indonesische achtergrond ontdekt en voelt zich er ook erg thuis. We zijn allemaal lekker bijgekleurd en hebben veel verschillende kanten van Indonesië mogen zien. We gaan ook zeker terug maar dan in de zomervakantie, de drogere tijd. Zullen dan wel voor een directe vlucht kiezen in verband de reistijd. Als we weer gaan dan wordt het waarschijnlijk 2 weken Java en eindigen op Bali. Twee verblijven is genoeg.

Via deze weg wil ook iedereen bedanken voor de eventuele reactie's. Heel leuk om te lezen dat onze manier van vertellen leuk word gevonden.

Sanur-Beach, 16 & 17 januari 2020

Donderdag 16 januari 2020

Vandaag doen we lekker niets, behalve een ritje naar Hardy's en weer terug en het huiswerk van Diyan & Atini. Daarna in het zwembad tot ongeveer 17.00. Douchen/badderen, dineren en een avondwandeling naar het strand. Iets nieuws voor de jongens want straatverlichting is er eigenlijk niet maar daarentegen zijn de winkels en horecagelegenheden gezellig verlicht. Op het strand kijken we de ogen uit naar de sterrenhemel en de lichtjes in de verte. Rond 21.00 zijn we terug, nog even op de tablet en naar bed. Morgen weer een lange dag met de terugreis.

Vrijdag 17 januari 2020

Ik, Edward, ben als eerste wakker rond 5.30. Heerlijk diep geslapen. Atini volgt rond 7.00, Matis 8.00 en Diyan zelfs 8.30. Eindelijk komen we tot echte rust. Stiekum hadden we eerder hier naar toe moeten gaan.... Iets voor een volgende vakantie. We ontbijten, Atini en de jongens gaan zwemmen en Edward pakt de koffers in. Daarna gaat ook hij in het zwembad. We lunchen wat en zoeken rond 13.30 de villa op. Douchen, aankleden en om 15.00 naar het vliegveld. Tot zover eventjes want het vervolg weten we nog niet. Als het allemaal goed gaat dan komen we zaterdagochtend om 6.45 aan op Schiphol. Zaterdagavond sluit ik onze reis af.

Sanur-Beach, 14 & 15 januari 2020

Dinsdag 14 januari 2020

Gisteravond hebben wij Bumang verteld dat we naar Sanur-Beach gaan. De jongens willen echt heel graag de zee in en de begraafplaats vlakbij de villa geeft een slechte nachtrust. We ontbijten om 9.00 en om 10.00 vertrekken we met de auto naar het "Sri Phala Resort" in Sanur. Een vlotte autorit brengt ons bij het resort, we stappen uit en nemen afscheid van Bumang.

De ingang van het resort ligt aan de zeer drukke doorgaande weg tussen Denpasar en de Oostkust van Bali. We lopen door de toegangspoort en plotseling is de geluidsoverlast verdwenen. Hoe bijzonder is dat. We melden ons bij de receptie en mogen onze koffers achterlaten want de kamer is nog niet klaar. We krijgen een welkomsdrankje en nemen plaats in de lobby. Bij de lobby is ook een zwembad maar volgens de informatie op internet is er nog een zwembad. We lopen een rondje om te kijken waar dat zwembad én waar onze villa is. Beide zijn zeer snel gevonden want het resort is niet mega-groot. Helemaal niet zelfs. Eigenlijk willen we heel graag zwemmen dus kleden we ons om en gaan het water in.

De menukaart nodigt uit voor een lunch, welke we ook nuttigen bij het zwembad. We blijven in het zwembad tot 14.15 want dan komt de receptioniste met onze sleutel. Ook de koffers staan al in de villa. De jongens blijven in het zwembad terwijl wij de koffers en tassen plaatsen. We zijn op loopafstand van het strand via de achterdeur van het resort. We hebben beloofd naar het strand te gaan dus lopen we er naar toe. Het is inderdaad ongeveer 10 minuutjes lopen en we nemen plaats op een ligbed.... gratis. De zee is zout komen de jongens achter en koppie onder wordt het dus niet. We blijven een paar uurtjes, lopen terug naar het resort waar we ons afspoelen onder de buitendouche en springen nog even in het zwembad. Daarna badderen en douchen en 's avonds eten we in het restaurant á la carte. Gevolgd door een heerlijke nachtrust...

Woensdag 15 januari 2020

Ik ben wakker rond 7.00, loop de trap af ( villa met verdieping ) en zie dat Atini ook wakker is. Onze villa ligt tegenover het restaurant en ontbijt begint om 7.00. Ik haal 2x een "kopi" en we gaan heerlijk op ons terras zitten. Diyan & Matis worden één voor één wakker dus iedereen heeft een goede nachtrust gehad. Gezamenlijk gaan we ontbijten en genieten van het ontbijtbuffet. Om 11.00 laten we ons afzetten in het centrum van Sanur-Beach vóór Hardy's shoppingcentre. We kopen gelijk wat en lopen naar het strand.

We lopen een stuk en komen bij ligbedden terecht. De jongens willen weer de zee in en voor 200.000 rp ( € 13,= ) huren we 2 bedden. We blijven hier tot ongeveer 15.00 en lopen dan langs het strand terug naar het resort. Het valt ons op dat sommige delen van het strand heeeeeel schoon zijn en sommige heeeeel vies. Heeft waarschijnlijk te maken met wel of geen toeristen in de buurt. Een uurtje lopen en we zijn weer op het resort. Afspoelen onder de buitendouche en weer een duik in het zwembad. Daarna badderen/douchen en weer een heerlijk á la carte menu in het restaurant. We zijn allemaal behoorlijk rozig van het strand dus op tijd weer naar bed.

Kusamba, 12 & 13 januari 2020

Zondag 12 januari 2020

De wekker om 5.00, "kopi" drinken en om 5.30 in de privébus met onze chauffeur naar het vliegveld. Edward zit gezellig met Joko te praten als Matis plotseling roept "vulkaan". Alle ogen kijken in de richting van de Merapi. Deze ligt er heeeel mooi bij om dit tijdstip en we maken een korte fotostop. Daarna verder via het voetbalstadion en de zondagmarkt naar het vliegveld.

Op het vliegveld is het zeer rustig en het inchecken en de beveiliging gaan heerlijk op ons gemak. We drinken wat en gaan daarna alvast bij de gate zitten met uitzicht op het platform op de begane grond. Ons vliegtuig , een boeing 737, van Garuda komt landen en parkeert bijna voor onze neus. Als we mogen instappen dan lopen wij over het platform naar de achteringang van het toestel want daar zijn onze gereserveerde plaatsen. Het is heel rustig in het toestel en mama-Kris en Pieter mogen op eigen verzoek gezellig samen zitten in plaats van 3 naast elkaar.

De vlucht verloopt zeer voorspoedig met diverse vulkanen op Java in het zicht. Op Bali is het licht bewolkt en alle vulkanen zijn goed zichtbaar. Bij de landing vliegen we toevallig over onze nieuwe bestemming , Kusamba. Maar ook nog over het eiland Nusa-Penida. De landing verloopt ook vlekkeloos. We gaan met de bus vanaf het vliegtuig naar de terminal en halen onze koffers van de band. Een leuke tijdsbesteding voor onze jongens.

We worden opgewacht door onze nieuwe chauffeur, Rai. De neef van mama-Kris, Wiwied, is nog niet aanwezig en dus lopen wij met onze chauffeur naar de auto. Onderweg lopen we Wiwied tegen het lijf want hij komt dus mama-Kris en Pieter halen. Atini gaat mama-Kris halen en even later zijn we weer samen. Zij zullen op eigen gelegenheid naar de nieuwe villa, Puri Bali Hatchery , komen.

Nog geen uur later zijn we gearriveerd en zien dat onze villa vlakbij een begraafplaats ligt. Iets waar veel Indonesische mensen niet blij van worden. We worden welkom geheten door Bumang, de beheerster, laden onze koffers uit en kiezen een kamer met airco. We lunchen wat en lopen daarna door de grote tuin naar het strand. Het strand ligt bezaait met stenen en kiezels maar gelukkig hebben we slippers meegenomen. Ook is de zee behoorlijk ruw en wordt het alleen een beetje pootje baden.

Het avondeten is okee van kwaliteit maar heel eerlijk, Atini kookt beter. De nachtrust in de airco is lekker … maar niet voor Atini. Ze heeft zeer onrustig geslapen. Waarschijnlijk de begraafplaats...

Maandag 13 januari

Eerst maar een ontbijt om 9.00 en daarna besluiten we om te gaan wandelen langs het strand. Zoals al onze wandelingen lopen we weer veel te ver en moeten we ook nog terug op het heetst van de dag. Beide zijn we niet heel enthousiast over ons verblijf. Eigenlijk zijn we in Ubud en Jokyakarta verpest. Bij terugkomst , Edward wederom iets roder dan gewenst , besluiten we om de rest van onze vakantie in Sanur-Beach door te brengen. Dit vertellen we in ons beste Bahasa/Engels aan de beheerster. Morgen ontbijten we om 9.00 en vertrekken om 10.00 naar Sanur-Beach in het "Sri Phala Resort". Nu koffers inpakken en lekker slapen.

Jokyakarta, 10 & 11 januari

Vrijdag 10 januari 2020

Vandaag willen we misschien een Jeep-safari gaan doen op de Merapi maar wel ná de lunch. Maar dan begint het te regenen en dat doet het verder de hele dag. Dus veel Rummicub en op de tablet. Morgen naar tante Boen.

Zaterdag 11 januari 2020

Vandaag de reden dat we op vakantie zijn in Indonesië … tante Boen wordt 100 jaar. Onze goede vriendin mama-Kris heeft al wat contact gehad en er zijn tussen de 200 en 250 mensen uitgenodigd. Ze woont wel ruim maar dat zijn best veel genodigden. Vol goede moed gaan we op weg. Het is zo'n 2 uur rijden en we vertrekken ruim op tijd. Ook nemen we de batik-kleding mee die we gekocht hebben in Jokyakarta want we willen wel netjes gezien worden.

We zijn zo een 20 minuutjes onderweg als plotseling Matis overgeeft. Hij heeft 's morgens niet bijzonder veel gegeten dus geen idee waar dit door komt. Gelukkig hebben we reservekleding meegenomen. Nog geen 10 minuten later gebeurd het nog een keer en zodra we hem weer in de auto hebben valt hij weg.(achteraf gewoon vermoeidheid) Er ontstaat een klein beetje paniek maar gelukkig is er een ziekenhuis in de buurt en nog geen 10 minuten later staan we in de hal. Als Indo-jongetje wordt ie gelijk geholpen en 20 minuten staan we 3 medicijnen rijker weer buiten. Het eerste medicijn wordt ter plekke gegeven, tegen het overgeven. De eerder spanning is verdwenen en het wordt weer gezellig in de auto.

Voor we naar tante Boen in Bandugan gaan stoppen we nog even bij een goudsmid in Ambarawa. Hier hebben we 15 jaar geleden onze trouwringen gekocht en Atini wil heel graag een gouden ketting in dezelfde gele goudkleur. De verkoopster kent mama-Kris heel erg goed van de tijd dat mama-Kris in Bandugan werkte dus het wordt nog gezellig ook.

Een gouden ketting rijker gaan we de berg op richting Bandugan, veel herinneringen voor zowel mama-Kris als Atini. We komen aan bij het huis van tante Boen en door het ongeplande bezoek aan het ziekenhuis komen we midden in de feestelijkheden aan. Via de zijdeur komen we in huis en kleden we ons om in de batik-kleding. Het voordeel van later binnen komen: er staat geen lange rij handjes te schudden en we begroeten tante Boen bijna direct. Uiteraard feliciteren we haar en lopen naar de afdeling catering in de zeer, zeer grote tuin.... ruimte genoeg voor 200 man. We hebben alleen wat ontbijt gehad dus iets eten willen we wel. We houden wel Matis in de gaten en proberen hem te overtuigen om in ieder geval iets van "nasi-putih" te eten. ( witte rijst ) Moeilijk … maar dan ontdekken we saté met "lontong" ( kleefrijst in bananenblad gestoomd ) Aangezien Diyan zo een beetje alles probeert wat ie ziet in Indonesië wil hij dat ook wel. Jummie, dat is lekker … "Matis moet je ook proberen" en een stukje lontong verdwijnt in de mond van Matis en nog eentje. Dit gaat wel goed komen en een aantal gerechten later , inclusief ijs klaargemaakt uit kokosmelk , gaat het beduidend beter met hem.

We nemen afscheid en in verband met weekenddrukte besluit onze chauffeur een andere route te nemen en even later bevinden we ons op wegen die ons doen denken aan de bergweggetjes in Frankrijk. We rijden vrij hoog, boven de wolken zelfs en het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. Vanaf de achterbank klinkt het steeds "ik vind het wel avontuurlijk" en "we gaan nog hoger" Het 1e medicijn heeft zijn uitwerking niet gemist , net als het 2e , en Matis praat honderuit. Gelukkig.

We komen aan bij Villa Tanen. Dineren eerst en pakken de koffers in. Morgenochtend gaat de wekker om 5.00. Worden we om 5.30 opgehaald en vliegen we om 8.25 terug naar Bali voor onze laatste 6 dagen.

Jokyakarta, 8 & 9 januari 2020

Woensdag 8 janauri 2020,

Na de lange dag van gisteren doen we vandaag niets behalve zwemmen en een rondje lopen. We waren bij het rondje lopen alleen vergeten om een lange broek aan te trekken en tussen de bomen leven de muggen …. Verder dus niets .

Donderdag 9 januari 2020,

Vandaag gaan we shoppen in Jokyakarta. Eerst brengen we een bezoekje aan een zilversmederij annex winkel "Ansor's Silver" en kopen we uiteraard iets. Daarna breng onze chauffeur ons naar "Fort Vredebrug" een complex uit de VOC-tijd. Om de hoek begint Malioboro, dé winkelstraat van Jokyakarta. Hier word kledij gekocht voor het feest van tante Boen bij Batik Keris, speelgoed voor de jongens in de Mall, Adidas schoenen bij een merk-winkel en een nieuwe lader voor de accu van ons fototoestel. De Malioboro Mall is een supergroot winkelcentrum met allerlei winkels onder één dak. Vaak te duur voor de gewone mens dus is het hier rustig kunnen winkelen voor ons "pariwisata" ( toerist ) Rond 16.00 worden we opgehaald door Joko en gaan we in de zeer drukke middagspits terug naar Villa Tanen.

Jokyakarta, 6 & 7 januari 2020

Maandag 6 januari 2020

We zijn in Villa Tanen vlakbij de Merapi. Allemaal hebben we een redelijke nachtrust gehad en vandaag gaan we weinig doen. Beetje zwemmen en de zeer grote tuin verkennen op jacht naar vlinders en vogels. De tuin is zeer rijk aan meerdere verschillende vlinders. We lunchen op zijn Indonesisch met rijst. 's Middags maken we een korte wandeling naar "Landmarks of the world". Dit is een ruim opgezet park voor de Indonesiërs met diverse monumenten uit de wereld zoals de Eifeltoren en de Big Ben. De toegangsprijs is nog geen € 10,= voor ons 6jes.( 20.000 rp per persoon ) In het park is waarschijnlijk een complete middelbare school aanwezig; overal loopt jeugd rond. Een groep stoere jongens komen op Edward af met de vraag of ze met hem op de foto mogen. Natuurlijk vind hij dat geen probleem en een groep van zo'n 20 jongens gaan samen met hem op de foto. Tja en als je daar aan begint dan willen de meiden dat ook.... Her en der worden er zo foto's gemaakt, hij heeft nog nooit zoveel vrouwelijke aandacht gehad. In het park is ook een kinderzwembad aanwezig waar Diyan en Matis met veel plezier gebruik van maken. 's Avonds krijgen we in de villa een heerlijke rijsttafel en gaan op tijd naar bed ivm de autorit van morgen.

Dinsdag 7 januari 2020

We ontbijten om 6 uur zodat we om 7 uur in de auto kunnen zitten om de geboorteplaats van Atini te bezoeken. Dit ligt op zo'n 150 km van de villa met een reistijd van een uurtje of 4 …. Onze chauffeur kent in ieder geval de doorgaande wegen op Java dus het eerste deel wordt makkelijk afgelegd maar de gemiddelde snelheid komt niet boven de 40 km per uur. Op de tolweg halen we de 100 wel maar op de normale doorgaande wegen is het maximaal 60 en veel, zeer veel verkeerslichten en verkeer. In Purwodadi houden we een korte toiletstop.

Met behulp van google-maps rijden we naar de desa van Atini, Leyangan. 15 jaar geleden reden we over zandwegen, nu ligt er overal beton al blijft het wel voorzichtig rijden. In de desa zetten we de auto aan de kant en lopen Atini en mama-Kris naar het ouderlijk huis. Even later komen ze teruglopen en gaat mama-Kris informeren bij een mevrouw die bij een huisje staat. Het ouderlijk huis is namelijk afgesloten , geen ouders van Atini. Dan krijgt ze de bevestiging van haar eigen gevoel dat ze al heel lang heeft : haar ouders zijn in 2011 overleden, het geboortejaar van Diyan. Ook zijn er nog 2 broers overleden waarvan haar jongste en paar maanden geleden. Dus alleen Atini en nog een broer, Mulyadi zijn in leven. Deze broer woont ergens in Semarang maar het gaat teveel tijd kosten om die op te gaan zoeken. Misschien bij een volgende reis.... De opluchting is zichtbaar bij Atini, het verdriet alsnog bij Edward... en ook bij Matis. Meer dorpsgenoten komen aangelopen en Atini en mama-Kris schudden handjes; ze worden beide herkend van 15 jaar geleden. De ouders en broers zijn gezamenlijk begraven vlakbij Semarang maar ook dit bezoek wordt vandaag niet gedaan.

We nemen afscheid en rijden terug naar de villa. Onderweg doen we weer een korte stop bij een soort van restaurant met zeer schone toiletten …. niet dus. Wel lekkere kroepoek, tempeh en tahu. Daarna vervolgen we onze weg en zijn rond 16.30 terug bij de villa. We hebben weer een heerlijk diner en gaan op tijd naar bed ….. het was een lange dag maar toch blij dat we gegaan zijn. Morgen een nieuwe dag.

5 januari 2020, vertrek Bali & aankomst Java

Vandaag verlaten we Frannies Home in Ubud en vertrekken naar Villa Tanen in Jokyakarta. Atini is al druk bezig met spullen inpakken. Zullen vast de zenuwen zijn, Eerst maar eens ontbijten. Daarna koffers/tassen inpakken en om 11.00 met de auto naar het vliegveld. Onze vlucht vertrek om 14.50 dus alle tijd om er te komen. Het is niet superdruk met verkeer maar we zijn alsnog bijna 2 uur onderweg.

Op het vliegveld halen we de koffers uit de auto en wachten we op onze reisgezelschap: mama-Kris & Pieter. Ze zijn al in de vertrekhal en wij sluiten aan in de rij voor de beveiliging. Inchecken bij de Garuda-desk en met de boardingpass naar de gate. Volgens de borden is dit gate 1. We drinken iets in een restaurant en lopen daarna rustig naar gate 1. Hee, op gate 1 staat een andere vlucht. Er wordt opgeroepen dat onze vlucht vertrek van gate 2 en dat ze gaan sluiten. Vlug, vlug naar gate 2 … trap af …. in de bus … in het vliegtuig. Om dan te horen dat ze nog wachten op overstappers van een andere vlucht en we uiteindelijk 40 minuten later vertrekken.

We komen aan op het vliegveld van Jokyakarta. Hier geen bus maar lopen over het platform naar de aankomsthal. Bij de bagageband kan je op het tv-schem meekijken hoe de bagage wordt overgeladen. Ik zie onze koffers op een wagen liggen maar deze wordt uiteindelijk als één van de laatste uitgeladen. In de aankomsthal worden we opgewacht door onze chauffeur met een bordje "familie Edward". De chauffeur Joko is zeer vriendelijk en heeft een geweldige auto. Een soort privébusje met vliegtuigstoelen … Als we gaan rijden kijkt Matis zijn ogen uit. Hij zit hoog en kan nu alles zien. Auto's, scooters, vrachtauto's en bussen maar vooral veel verkeer samen. Tijdens de autorit komen we erachter dat de chauffeur Ibu Boen kent ( tante Boen dus ) Hij heeft er al heel vaak Nederlanders naar toe gebracht. We plannen gelijk maar de dagen in dat we hem nodig hebben: dinsdag naar de desa van Atini, donderdag de stad Jokyakarta, zaterdag naar tante Boen en zondag vroeg vliegen. De maandag, woensdag en vrijdag gaan we zelf indelen.

We komen door de vertraging in het donker aan bij Villa Tanen en een diner wordt een moeilijk verhaal. Dan maar uiteten. Onze chauffeur weet wel een goed restaurant in de buurt. Het is een echt Indonesisch restaurant en dus geen Europese menukaart maar wel Franse frietjes voor de jongens. Uiteindelijk eten we een heerlijke maaltijd voor rp 550.000 ( ongeveer 35,= ) Voldaan gaan we terug naar de villa, lekker slapen en zien wat morgen brengt.